Polis müdahale etmekte haklı mıydı?

Geçtiğimiz hafta sonu oynanan Beşiktaş-Kayserispor maçından çok, öncesinde yaşananlar gündeme damgasını vurdu.

Siyah-Beyazlı taraftarların Balmumcu’dan İnönü Stadı’na kadar takım otobüsüne meşalelerle eşlik ettiği organizasyon güzel başlayıp kötü bitti.

Takım otobüsü stada maçın başlamasına ancak 40 dakika kala ulaşabilirken Dolmabahçe’de çevik kuvvet polisinin Beşiktaşlı taraftarlara müdahale etmesi istenmeyen görüntülere sahne oldu.

Gelen bilgilere göre Beşiktaşlı taraftarlar gösteri için İstanbul Valiliği’nden herhangi bir izin almadı.

Kimilerine göre polisin müdahalesi yerindeydi, ancak büyük bir çoğunluğa göre de polisin copun yanısıra biber gazı ve tazyikli su kullanması orantısız güç kullanmaktı.

Polisin müdahalesini sert şekilde eleştirenlerin başında Habertürk yazarı Erdoğan Aktaş ile Fanatik yazarı Cem Dizdar geldi.

İşte Aktaş ve Dizdar’ın polisi hedef alan yazıları;

“TARAFTARA TERÖRİST MUAMELESİ”

Güneşli, güzel bir Cumartesi günü. İstanbul’un en güzel yerlerinden Barbaros Bulvarı, düğün yeri gibi. Kadın, çoluk çocuk, siyah beyaz giyinmiş, elde meşaleler herkes aşkını bekliyor. ‘Beşiktaşkı’. Randevu oraya verilmiş haftalar öncesinden. Herkes heyecanlı, herkes kıpır kıpır. Onbinlerce sevdalı yollara dökülmüş.
Kabul etmeli ki, siyahla beyaz arasındaki çizgi, otobüsle stada gitmeye çalışan Beşiktaş kafilesi için birbirine girmiş. Sevginin aşırısı, biraz panik, biraz da bunaltı yaratmış. Fakat sokaklara taşan duygu, zaten abartının kendisi değil midir?

Adı üzerinde eğlence. Takım karşılanıyor, sonra tribüne gidecek herkes. Eğlence orada devam edecek. Fakat bu arada saatler geçiyor. Binlerce polis daraldıkça, daralıyor. Sinirler geriliyor ve ortalık karışıyor.

Bir bahaneyle çevik kuvvet, kalabalığın içine kontrolsüz olarak giriveriyor. Neden? Sevgisini sözüm ona kontrolsüz olarak gösteren insanları hizaya sokacak. Yani bir duyguyu, bir sevdayı, bir tutkuyu, aşkı sokaklara dökmüş insanlara, kontrolsüz olarak müdahale etmeye başlıyor polis.

Coplar inip kalkıyor. Yetmiyor, gaz bombaları havada uçuşuyor. Eğlenceye gelmiş insanların, kadın çoluk çocuk demeden kafası patlatılıyor, Yetmiyor, panzerlerden tazyikli su sıkılıyor. “Durun ne yapıyorsunuz?” diye bağıran çocuk, basınçlı suyla yerlere yıkılıyor. Neden? Çünkü üzerinde siyah beyaz forma var.

Kasklı, kalkanlı, silahlı, gaz bombalı çok sayıda polis, hırsını, hıncını alamıyor, önüne gelene vuruyor. Sanki taraftar değil, terörist bir grup. Sanki stada gidenler, büyük bir aşkın, Beşiktaşk’ın tutkunları değil, düşman ülkenin silahlı kuvvetleri.

Saldır! Dağıt! Vur! Kır! Parçala!

Vur ki, bir daha yapmasınlar. Parçala ki, bir daha stada, gelmesinler. Dağıt ki, bir daha sevmesinler.

Üstelik bakıyorum, bu olayı yorumlayanlar, “E canım Beşiktaş taraftarı da çok abarttı” diyiveriyorlar. Ya da “Bu kadar da aşırı bir sevgi olmaz ki” diyenler çıkıyor.

Yani tüm suç taraftarda. Hepsi suçlu. Hepsi vatan haini. Ama kimse polisin tavrını sorgulamıyor, eleştirmiyor, tartışmıyor.

Biliyorum ki,şimdi  bazılara çıkıp, beni fanatikleri savunmakla suçlayacak. Duygusal davrandığımı düşünecek. Fakat olayların başladığı noktada gazeteci arkadaşlarımın anlattıkları ortada. Görüntüler her şeyi anlatıyor.

Gerçekten bazıları aşırı tepkide bulunmuş olabilir. Peki bu onbinlerce insanı cezalandırmayı mı gerektirir? Niçin kimse bunu sormuyor? Önüne gelene vuran kontrolsüz güç niye sorgulanmıyor? Niçin kimse, “Yahu futbol taraftarına bunu yapan, daha önemli olaylarda ne yapar?” diye sormuyor? “Polis kontrolden çıkarsa, ne kadar güç olabilir?” diye niçin kimse sormuyor, düşünmüyor, tartışmıyor? İnanılır gibi değil.

Polisin görevi, gerçek suçluları bulup etkisiz hale getirmek ve adalete teslim etmek değil mi?

Bir kalabalığın her unsuruna suçlu, terörist muamelesi yapan polisin bu işte hiç mi suçu yok. O attıkları gaz bombaları, sadece olay çıkaranları mı etkiledi? Peki ya çevredeki esnaf, çocuklar, kadınlar? Onların suçu neydi?

Sonra da taraftar tribüne girdi ve tepkisini orada gösterdi. Binlerce kişi şöyle bağırdı; “Taraftarız biz, terörist değil!”

Herkesi bu konuyu düşünmeye davet ederken soruyorum, “Taraftara terörist muamelesi yapanlar, Türk futbolunu terörize etmiyor mu?”

“Ben en çok da neye üzüldüm biliyor musunuz ?.. Bu olayların hemen ardından, Polis Haftası nedeniyle İnönü Stadı’nda maç öncesinde yapılan resmi geçitteki polis üniformalı minik yavrular “Neden polise böyle kötü tezahürat yapılıyor ?” diye düşünmüşlerdir.

Polisimizi topluma 7′den 70′e böyle mi sevdireceğiz, Sayın Celalettin Cerrah ?”

Erdoğan Aktaş – Habertürk

“YAZ DEDİLER YAZDIM”

Beşiktaş Kayserispor maçı öncesi çıkan olaylarla ilgili bir yazı da Fanatik gazetesi yazarı Cem Dizdar’dan geldi.

Dizdar, yaşadıklarını, Siyah-Beyazlı taraftarların isyanını şöyle kaleme aldı;

“Öfkeli insanlar “Yaz bunları, yaz” dedi, yazıyorum… Onlar için…
– Abi, biz ne yaptık. Güle oynaya geliyorduk stata birden vurmaya başladılar. Gaz sıkıyorlar abi, kimseyi göremiyorsun…
– Hocam, küçücük çocuklar vardı aramızda, kadınlar. Kaçamıyor kimse o kalabalıkta biz de mecburen giriştik, kendimizi korumak için..
– Cem bey, 53 yaşındayım ben böyle zulüm yaşamadım. Kaldık ki ben ters yönden Kabataş’tan geldim statın önüne. Nefes alamıyordum.
– Abi, kim ne yaparsa yapsın yine geleceğiz bu stata, dövseler de, yaksalar da geleceğiz, bunu böyle bilsinler…
Bunlar sadece stata girmeden duyduklarımdı. İçerdekilerin öfkesi dışarıdakilerden beter, biri gidip biri geliyordu; “Abi yazın bunları, söyleyin televizyonda…”
Bir genç yaklaştı yanıma gözleri hala nemli ama daha soğukkanlı, alçak ve kontrollü bir sesle konuşuyor; “Tabii çoğu ilk kez yaşıyor bunları, başlarına ilk kez geldi. Belki 1 Mayıs’ta işçilerin, memurların, bizlerin yaşadıklarını bir nebze olsun anlamışlardır.”
Maça ya da bir gösteriye giden kalabalıklarla polis arasındaki ilişki, bir “koruma”, “kollama” ilişkisidir.
Fanatik’teki o fotoğrafta polislerin kollarında tuttuğu o gence, uçan tekmeyi yapıştıran polis, o anda kimi, o çocuktan koruyordu ki?
Ya da zaten kontrol altına aldıkları o genci, kollarına giren polisler karateci polisten koruyamıyorsa, kimden koruyabilirlerdi ki?
O çocuk bu hayatta kime güvenecek, hangi hukuka sığınacak, kimden yardım isteyecek ki?
Ya o futbolcuların ellerindeki “küçük polisler” ve taşıdıkları teşkilatın kuruluş yıldönümünü kutlayan pankarta ne demeli? Bu ülkede yaşamak gittikçe komik ve acıklı bir hal alıyor.
Bir düşünün, o maçı Kayseri kazansaydı, o atmosferde, o statta neler olurdu?
Bir düşünün, bir gazeteci televizyon ekranlarına, “Polis de gaz sıkmak zorunda kaldıysa, saygı duymak gerekiyor” diyorsa, yazılacak ne kalır geriye?
Bir düşünün… Çocuklarını hiç acımadan sopadan geçiren bir ülkede, eğlenmek isteyen binlerce insanını kimyasal gaza boğan bir ülkede, bir futbol maçından kocaman bir düşmanlık yaratan bir devletin avuçlarının içinde, mutlu olmak, yarına umutla bakmak mümkün mü?”

HINCAL ULUÇ YİNE FARKLI!

Olaylarla ilgili olarak polisin orantısız güç kullanmasını medyada haklı bulan belki de tek isim Hıncal Uluç oldu.

Hıncal Uluç, Beşiktaşlı taraftarlarla PKK sempatizanlarını böyle aynı kefeye koydu;

Çarşı Grubu’nun yaptığı yanlış. Ortada fol yok yumurta yok.

Beşiktaş şampiyon olur da bu şampiyonluğu bir şekilde kutlarsın. Bunun için de gereken izinleri alırsın. İstanbul dağbaşı değil. Bu ülkede bir toplantı ve gösteri yürüyüşleri yasası var. Bu toplantıların ve gösterilerin nerede yapılacağı daha evvelden belirlenir ve belirlenen yerde, gösteri ve yürüyüş yapmak için izin alırsın. ‘Toplanıyorum köprüden evvel, Beşiktaş takımını alıyorum stada kadar’ deyip İstanbul’u birbirine katmaya hakkın yok. O gün o civarda trafik allak bullak oldu. Çünkü oradaki Barbaros Bulvarı’nı tıkadığında, Barbaros’a açılan bütün yollarda, Nispetiye Caddesi’nde, Boğaz yolunda, Büyükdere Caddesi’nde büyük tıkanıklıklara neden olursun. Allak bullak ettiler. Böyle bir şey yok. Bunu yapmaya kimsenin hakkı yok.

Çarşı’nın böyle bir organizasyon içinde olduğu önceden bilinmesine karşın polisin herhangi bir girişimde bulunmaması ve orantısız güç kullanması eleştiriliyor.

Polisin o kalabalığı dağıtmak için yaptığı her şey yerinde. Uyarı ile dağılmazsan dağıtmanın yolları var. İstanbul’u felç etmeye kimsenin hakkı yok. Anlamsız bir gösteri yapmak için, canları öyle istediği için kimse çıkıp ortalığı karıştıramaz. Polis bir hafta evvelden biliyordu da ne yapacaktı? Ortada bir suç yokken, polis gelip ‘Hıncal ben haber aldım. Sen çıkıp Taksim’de kendini yakacakmışsın, onun için ben seni bugün göz altına alıyorum’ diyemez. Böyle bir şey demeye hakkı var mı polisin!.. Dedikodulara göre hareket edilir mi? Böyle bir şey olmaz. Türkiye’de bazı insanlar polise saldırmak için fırsat kolluyor. Gitsinler de görsünler. Ben, dünyanın her yerinde bu tür futbol çılgınlarına karşı İngiliz polisinin, Fransız polisinin, Alman polisinin, Rus polisinin nasıl davrandığını gayet iyi biliyorum. Bana kimse laga luga yapmasın. Sen polisi dinlemeyeceksin, 20 tane polisin olduğu yere iki misli, üç misli adamla gideceksin; ne yapacak polis? Elbette biber gazı kullanacak, su fışkırtacak. Hatta icap ederse çekecek tabancayı havaya da ateş edecek. Çünkü usulsüz, izinsiz yapılan bir gösteriyi dağıtmak polisin görevi.

Her şey olabilir. Böyle zamanlarda onların arasına PKK yandaşları girse neler olabilir!.. Bir de insanların sorumluluğu var. ‘İstanbul benden sorulur’ havası atmaya hakkı var mı Çarşı’nın. Çarşı Ali kıran baş kesen mi? Çarşı kurallara uymak gerektiğini Türkiye’ye göstermesi gereken bir grup. Öyle tanınıyor, öyle biliniyor. Çarşı duruşu, isyancı duruşu değil. Ben hiç böyle bir Çarşı görmedim!.. Çarşı’nın trafiği tıkama hakkı varsa PKK’nın da tıkamaya hakkı vardır!.. Kim ne diyebilir? Çarşı’yı önlemeyen polisin, PKK yanlısı bir grubun yürüyüşünü önleme hakkı var mı?